In 1970 ben ik geboren als boerendochter. Hier heb ik mijn liefde voor dieren en de natuur meegekregen. Sinds een aantal jaren woon ik met mijn man nu op het platteland.

We hebben twee kinderen, een dochter en een zoon. De jongste woont nog thuis en helpt met hart en ziel mee in de zorg voor de dieren. Beide kinderen hebben de liefde voor dieren overgenomen.

In de zomer van 2018 is ons nichtje van 8 jaar oud hier komen wonen als onze pleegdochter. Zij gaat ook volop helpen met de pupjes en honden. 

Kort na ons trouwen kregen we eerst een keeshond. Dit was in 1994 en kort daarna nog een keeshond in 1996. De eerste was een oud besje die we overnamen van een bejaard echtpaar. Daarna een pup die helaas na een paar jaar overleed door een infectie. Beide honden hadden geen stamboom en waren vooral gewoon lief.

Inmiddels hadden we het financieel iets ruimer en gingen, mede door de opkomst van de computer (wat gaat de tijd snel want de computer is nu niet meer weg te denken) op zoek naar geschikte rassen. Ons gezin was inmiddels uitgebreid met twee kinderen dus moest de hond daar bij passen. Zo kwamen we op de papillon, de vlinderhond. Na een tijdje op de wachtlijst te hebben gestaan, kregen we dan onze eerste rashond, een heuse Epagneul Nain Continental in 1999. Vanaf dat moment was ik op slag verliefd op het uiterlijk, de sierlijke en parmantige verschijning van dit ras.

Na een jaar kregen we onze tweede hond, natuurlijk weer een papillon, erbij. Ditmaal een herplaatser uit 1998. De stille wens om een kleinschalige kennel te starten kwam op. Met kleine kinderen kwam dat er toen niet van. Helaas zijn de honden in 2012 beide overleden. Natuurlijk zie je dit aankomen en dus hadden we alvast een pup gekocht in 2011. In 2012 kregen we de tweede erbij. En met jonge honden kwam mijn droom in alle heftigheid terug. Ik was vastbesloten, nu gaat het gebeuren, nu start ik mijn eigen kleinschalige huiskennel.